Granowo

Powierzchnia: 68.42 km2

Ludność: 4.866 mieszkańców

URZĄD GMINY

ul. Sportowa 2

62-066 Granowo

tel.: 0-61/44 72 001

fax: 0-61/44 72 046

www.granowo.pl

e-mail: granowo@granowo.pl

Wójt: Zbigniew Kaczmarek

CHARAKTERYSTYKA GMINY

Gmina Granowo jest położona we wschodniej części powiatu, przy drodze nr 32. Siedzibą władz gminnych jest Granowo – duża wieś, oddalona od Grodziska Wlkp. o 11 kilometrów. Gmina Granowo ma charakter typowo rolniczy, blisko 90% jej powierzchni obejmują użytki rolne, podczas gdy lasy stanowią jedynie 2% obszaru. Tutejsza Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” rozpoczęła działalność już 21 października 1945 roku. Przez gminę przepływa rzeka Mogilnica, a w jej zachodniej części znajduje się Jezioro Strykowskie.

Z HISTORII GMINY

Najstarszą osadą w okolicy Granowa jest Drużyń, położony na lewym brzegu Mogilnicy, o którym pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1225. Był to gród i ośrodek kasztelanii w latach 1286-1448 z osadą o miejskim zakroju.

Pierwsze wzmianki o Granowie pochodzą natomiast z 1298 roku, kiedy tozostało ono umieszczone przez ówczesnego biskupa w granicach archidiakonatu poznańskiego. Osobą z dawnej historii Granowa był Wincenty – człowiek majętny i obdarzony dużą władzą: sprawował urząd kasztelana nakielskiego i starosty generalnego wielkopolski. Był także zaufanym człowiekiem króla Władysława Jagiełły, a w czasie bitwy pod Grunwaldem dowodził jedną z chorągwi. Z osobą Wincentego wiąże się interesująca historia, zapisana przez kronikarza Długosza. Otóż wdowa po Wincentym, Elżbieta z Pilczy, została żoną Władysława Jagiełły. Choć plany matrymonialne króla znalazły wielu przeciwników, a sama Elżbieta była jak na owe czasy wiekową kobietą, Jagiełło nie tylko ją poślubił, ale także koronował na królową Polski.
Mieszkańcy tej gminy czynnie brali udział w Powstaniu Wielkopolskim. W czasie II wojny światowej wysiedlono z tego terenu ponad pół tysiąca osób, a na opuszczonych przez nich gospodarstwach osadzano Niemców. Okupanci i sprowadzeni osadnicy opuścili Granowo w styczniu 1945 roku.

CIEKAWOSTKI, TURYSTYKA, REKREACJA

W ponad czterohektarowym parku w Granowie znajduje się dworek szlachecki, pochodzący z drugiej połowy XIX wieku. Obecnie mieści się w nim Biblioteka Gminna. W pobliskim Granówku wznosi się pochodzący z początku XIX wieku pałac, wybudowany w stylu późnoklasycystycznym. Wokół pałacu rozciąga się park krajobrazowy o powierzchni 5,4 hektara.

Także w Kotowie mieści się pałac wybudowany w latach 1850-54 w stylu neogotyku angielskiego (tudorowskiego), przebudowany około 1910 roku. Otaczający go urokliwy park o powierzchni 6,7 hektara, pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku.

Najcenniejszym zabytkiem na terenie gminy jest kościół parafialny p.w. św. Marcina. Pochodzący z 1729 roku obiekt to jednonawowy, drewniany kościółek z sąsiadującą dzwonnicą z drugiej połowy XIX wieku. W jego wnętrzu znajdują się barokowe i rokokowe ołtarze.

W okolicy Granowa odkopano skarb brązowy, należący do kultury unietyckiej (około 1700-1500 r. p.n.e.), najbogatszy spośród przeszło 20 skarbów z wczesnej epoki brązu w Wielkopolsce. W literaturze wymieniane jest także grodzisko niewiadomego typu i o nieznanym położeniu.

Przejawem niezwykle interesującej działalności kulturalnej na terenie gminy, ale i powiatu jest funkcjonowanie Pracowni Gobelinu Artystycznego w Granowie. Powstała ona w 1992 roku i dzięki przychylności władz lokalnych działa i rozwija się przy miejscowej Bibliotece Gminnej. W zajęciach uczestniczy grupa kobiet, które pod kierunkiem instruktorki Barbary Włodarczyk uczą się skomplikowanej sztuki tkania gobelinów. Obecnie z pracownią związanych jest osiem pań, które tworzą najpiękniejsze gobeliny.

Poza tworzeniem prac indywidualnych, członkinie wykonują też prace zbiorowe, z których wiele zdobi ściany różnych instytucji. Pierwszy wspólnie wykonany gobelin zdobi ściany granowskiej Biblioteki. Dwa kolejne wykonano z okazji obchodów 700 – lecia Granowa. Jeden z gobelinów, przedstawiający herb gminy, znajduje się w gabinecie wójta gminy, drugi natomiast został podarowany urzędowi w holenderskim St. Anthonis. Pracę przedstawiającą kościół w Granowie przekazano niemieckiemu stowarzyszeniu „Kirche in Not” za pomoc finansową, jakiej stowarzyszenie udzieliło na remont tego kościoła.
Gobeliniarki tworzą prace przedstawiające okolicę, o tematyce religijnej, a także abstrakcje.